John heeft vandaag het werk van Jeff Koons onder de loep genomen. Het werk dat ik van Jeff Koons kende, vond ik oppervlakkig en bijna platvloers.Voor mijn eigen werk ben ik eerst maar eens op zoek gegaan naar vormen en andere aspecten die me verder zouden kunnen helpen. Ik heb uit mijn verzameling plaatjes er een aantal geselecteerd, gewoon op gevoel, en ze daarna gegroepeerd.
Sommige afbeeldingen gaan over structuren en plooien (links). Een andere groep (rechts) gaat over licht, maar mischien ook wel over vorm?
Onderstaande groep gaat over stekelige, scherpe vormen.
En dan houden we onderstaande nog over. In tegenstelling tot de vorige plaatjes zit hier wèl kleur in. Maar nog steeds duidelijkheid. Geen chaos.
John's conclusie uit mijn keuze was dat er een soort spanning in zit. Spanning tussen scherp en zacht, spanning in het licht wat zich door de ruimte perst, spanning van mensen vast in het zand. Ik deel die mening wel een beetje, maar ik zie het niet overal in, bv. niet in het schilderij van Matisse.
Om mijn schilderwerk vlot te trekken, heb ik een van
de afbeeldingen gebruikt (die van de poot) om een vorm over het minst geslaagde werk van vorige week heen te zetten. Die vorm lijkt uiteindelijk niet echt op het origineel, maar het effect is er niet minder om: met die paar simpele streken is er opeens diepte ontstaan in het schilderij! Opeens valt de zwarte cirkel op z'n plek. Er ontstaan vlakken en hoekjes. En ik kan weer verder!Misschien is dat nog wel de belangrijkste conclusie van vanavond: ik ben inmiddels aardig in staat om zelfstandig stappen te zetten in een schilderij. Ik kan soms zien wat er nodig is, én ik heb technieken geleerd om in te grijpen. Leuk!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten